ഒരു നാള്‍ നിദ്രയുടെ ആലസ്യത്തില്‍
ഒരു വേണുഗാനം എന്‍റെ കാതില്‍ മുഴങ്ങി
അറിയാതെ എന്‍ മനം തുടിച്ചു നിനക്കായി
പിന്നെയും ആ കോലക്കുഴല്‍ വിളി കേട്ടു ഞാന്‍
നവനീത ചോരന്‍, കായാമ്പു വര്ണന്‍
അന്ഗുലിയില്‍ പര്‍വതത്തെ ചൂടുവോന്‍
ഞാന്‍ അറിയാതെ എന്‍ ശ്രീ കോവിലിന്‍ വാതില്‍ തുറന്നു നീ
വഴി അറിയാതെ ഉഴലും ഈ യാത്രികക്ക് തുണയായി നീ വരില്ലേ കണ്ണാ
എല്ലാം നിനക്കൊന്ന്- വെണ്ണയും മണ്ണും
എന്‍ പ്രേമ ചഷകത്തില്‍ മധു നിറച്ചു നീ
എങ്ങു പോയി എന്‍ കണ്ണാ
മരീചികയില്‍ നില്ക്കും മായ കണ്ണാ
ആയര്‍കുലത്തിന്‍ രക്ഷകാ
ദാമം ഉദരത്തില്‍ ധരിച്ചവനെ,
നിന്‍റെ പ്രണയ ദാമത്താല്‍്
എന്നെ ബന്ധനസ്ഥയാക്കൂ
മോഹിച്ചു പോകുന്നു ഞാന്‍
നിന്‍റെ കാല്‍ക്കല്‍ വീഴും പൂജാപുഷ്പമാകാന്‍
നിന്‍റെ പീലിതിരുമുടിയില്‍ ഒരിഴയാകാന്‍,
നിലയ്ക്കാത്ത കാളിന്ദി പ്രവാഹത്തില്‍
നീ എന്‍ രോദനം കേട്ടുവോ?
അമ്പാടി കണ്ണാ നിന്‍റെ ലീലകള്‍ പാടുവാന്‍ വാക്കുകള്‍ ഇല്ലെനിക്ക്
നിനക്കായി കണിയൊരുക്കി കാത്തിരിക്കും രാധിക ഞാന്‍
നിന്‍ മിഴിയില്‍ അഞ്ജനമെഴുതാന്‍ ഒരു കൂട് കണ്മഷി ഞാന്‍ ഒരുക്കി വച്ചു
അഹല്യയെപ്പോല്‍് ശിലയായി നില്‍ക്കാം ഞാന്‍ നിന്‍ പാദ കമലങ്ങള്‍ പതിയാന്‍
പരം യോഗി പരമപുരുഷ
നിന്‍ പാദം നമിക്കുന്നു ഞാന്‍
സംസാര സാഗരത്തില്‍ തകരുന്ന നൗകയില്‍ നിന്നെന്നെ
കരകയറ്റുക ശ്രീ വല്ലഭ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment